Tylko na chwilę

Przychodzisz 

jeden raz, 

to zbyt mało, 

to wszystko. 

Za Tobą

Jak ja tęskniłam, kurwa mać.

Na drzwiach zawiesić listy

Też właśnie. Na co ci to wszystko? Te listy lepkie, te udawane nastroje? Wszystko idzie się jebać, kiedy kawa smutna bez żadnej tęsknoty. Złudzenia, złudzenia - te cholerne złudzenia. Na papierze, w telefonie. Możesz stąd iść, wyjść możesz, proszę bardzo. Wymazać wszystko! Nie zatrzymam cię już żadnym słowem, bo żadne takie słowo nie istnieje, aby móc zatrzymać cię nim, więc proszę - możesz odejść, wyjść stąd. Stamtąd. Wyjechać. Cokolwiek zrobić, aby potem płakać albo rwać sobie włosy z głowy. Ode mnie - odciąć się. Mam gorączkę. I co to kogo obchodzi? Są rzeczy ważne i ważniejsze. Są demony, są potwory w ludzkich skórach. Drzwi. 

Listy lekkie

Nie użalaj się nad sobą.

Gdzieś przecież musi być światło.

Do Ciebie

Możesz zapomnieć, że to dzisiaj. 

Nie musisz przychodzić. 

Mam w sobie ogień i morze.

I jeszcze gdzieś tam noszę pustynię spragnioną wody, 

a sól nie gasi pragnienia, tylko wzmacnia pragnienie. 

Nie musisz pamiętać.

Wycieraj ją ręką z serca - tę pamięć 

spróbuj rozerwać

na strzępy. 

Wszechświat jest silny.

Udźwignie wszystko. 

Moje ramiona stają się wszechświatem. 

no(limit)

Wiesz, 

te wszystkie wiersze,

mogłyby być Twoje,

ale nie są.

Yellow

Możesz uciec, 

ale po co uciekać przed prawdą?

dzieje się coś

Wiesz, to wszystko ma sens. Teraz dopiero rozumiem, że ma. Rozumiem, kiedy wady układam do poduszki. Kiedy Księżyc się gapi na moje wyznanie. Kiedy mi się śnisz, a ja zapisuję sen o Tobie. Musimy cofnąć się w czasie, musimy znaleźć maszynę do powrotów. Na chwilę - żeby sobie przypomnieć. Tamte schody - i My - Kawiarnia. Moja druga albo trzecia - nie pamiętam. 

Musimy sobie przypomnieć, zanim mnie wyminiesz. Musimy sobie przypomnieć (...). 

Słucham tego Szekspira w wykonaniu Radka i jest mi tak dobrze - tak miękko. Nie wiesz, co oznacza "miękkość"? To znaczy trochę "błogość, BOGOŚĆ i spokój". A może ta muzyka stała się dzisiaj bogiem? Dobroć płynąca, miękkość płynąca z każdego miejsca. Zaciągam firankę w oczach i w snach. "Nie mów, że dotyk, płoszy spokój" (Poświatowska od Radka wypływa teraz, zamienia się z Madonną). Zamieniamy się - miejscami. Teraz Ty patrzysz, a ja dotykam.

Nie mów, że dotyk płoszy spokój. 

Zaciągam firankę na twoim czole. 

rytm

Poczekaj, 

tylko pozbieram tamte kwiaty. 

Tylko odsunę tęsknoty od dna. 

I znów wymyślę sobie to wszystko. 

porcelanowe noce

Nie pozwolę.

aby umierały znów

kolejne skrzynki 

na listy.

Wiesz, nawet po wódce tworzy się porcelana. Przychodzą palce i listy. W koperty wsuwam znaczki i zaklejam na ślinę. Wszystkie domy już dawno poszły spać, zrobiło się ciemno. Może też się gubisz... Odkrywasz kawałek po kawałku korytarze prywatnych labiryntów. Tych metafizycznych też. Zrobiło się zimno. Jesień zerwała się z drzew i potrzebny szalik. Moja szyja chłodna dziś, ale nie brakowało jej powietrza. Twoje ręce - zajęte. Możemy iść na spacer, poszukać kasztanów. Lubię, kiedy są świeże. Te jeszcze niewyjęte ze skorupek pachną. Kasztany mają magiczną moc. Uzdrawiają. Ja zawsze wierzyłam w zaczarowaną siłę kasztanów. I w porcelanę. Podobno z tej najlepszej zawsze wyrastają kwiaty i wiersze. Podobno z tej najlepszej kawa smakuje (jak tęsknota). Taki paradoks. Lubię paradoksy tak samo jak marzenia. Pociąga mnie przyciąganie i tajemna mowa ptaków. Wsłuchuję się w jesienność tej chwili. Tych drzew. Każde chce mi coś powiedzieć. Każde mogę objąć. 

Czasem tylko siebie nie obejmuję rozumem, ale wiesz, wcale tego nie chcę. Dobrze mi ze sobą. To wszystko, co wymyka się spod kontroli, karmi zmysły światłem latarni - jest moje i mnie wzrusza. Świat jest jak niewypalony rubin. Jak tamte włosy o poranku. Pamiętasz? Świat jest odbiciem snów, a może sny stają się odbiciem naszych światów: pragnień, rozpaczy, uśmiechów i dolin. Może jesteś jednego dnia górą, aby drugiego stać się morzem (łez?). A może jesteś tym wszystkim jednocześnie? 

w

w moich listach wciąż

jesteś.

w moich listach zamglone 

powietrze.

jesienny list

Znasz mnie trochę już. 

Znasz. 

Dlatego zrozum. To jesień. 

I muszę z tego zrobić nieprzytomne przeżywanie.

Rosa

Śni mi się. 

Jesteśmy na Facebooku, wysyłamy zdjęcia z czasu, kiedy było lato. Wysyłamy sobie jesień i kawę. Czuję, jakby nagle wszystko znalazło się na swoim miejscu. W domu ciepło. Jakaś muza płynie strumieniem (tęsknoty?). Bo trochę też czuję tęsknotę za. Nie wiem - tego sen mi nie mówi. Sprawdzam status - zielona kropka świeci jak trawa wiosną. 

Pocałunki smakują jak rosa.

butelka, szumi list

Ławki jesienne dziś, ławki puste,

jesień 

bez Ciebie. 

Zostało mi kilka listów, jakieś mrugnięcie powiek, złoty promień słońca, który w oczy, ona niespokojna, ale obudzona. 

Jesień. 

Przynosi dzwonki i pacierze. Korale pełne, kasztanowe ludziki. Tak - to moi przyjaciele, bo o prawdziwych tak trudno. A może w ogóle brak. Jesień przychodzi, przynosi braki. A z braków jak z rękawów szarego płaszcza wyjmujesz myśli listami przeplecione. Jakąś kawę pełną tęsknoty, jakiś poranek, dzień zamglony, wieczór. Chłodniejsze spacery budzą nas do życia. Próbujemy walczyć o przytomne myśli, o świat, ławki w parkach, o siebie.

Wiesz, wróciłam. A powroty mają to do siebie, że dają schron. Ona powiedziała - Dom to serce. Miała rację. Ona jest mądra taka i różowa. Wiesz, kiedyś ci opowiem, jak wyglądają dreszcze. Dziś nie mogę. Za wcześnie na takie wyznania. Jeszcze nie uderzyła jesień w twarz pełnią liści, jeszcze oczy noszą w sobie odbicie słońca, kawałki lata wystają zza koszuli. Coś we mnie kwitnie.

I ty gdzieś w tym jesteś. 

Wszystkim.

tak jest dobrze pomiędzy nami

Nie odwołuj tej ciszy. 

Tak jest dobrze

pomiędzy nami. 

I nic już się tutaj

nie zmieści. 

Tak jest dobrze

i ten spokój

pełen przeźroczystego 

nieba albo 

milczenia.

tak bezczelnie o nas

twoje ucieczki

moje tęsknoty 

moje ucieczki

twoje milczenie

wersja oryginalna

p.s. Gdzie jesteś, jak Cię nie ma? hmmm ??????????

Niewysłany list

Cześć,

czasem nie wiem, jak się przywitać. Dziwnie tak gadać do ściany, pisać do ściany. Wklepywać te wszystkie litery w niewysłany list. 

Najpierw kawa, potem kieliszek... Tęsknoty. Może mieć postać wina albo wódki. Może odurzać, uderzać w uda wilgotne, policzki wilgotne od łez. 

Wiesz, dużo piszę. Nie zatrzymuję się w tym ciągu. A Ty? Piszesz, pijesz? 

Łatwo zgłupieć. To wszystko takie trudne w dzisiejszych czasach. Prawie każdy na lekach i lękach. Prawie każdy na tęsknotach. Prawie każdy ma coś. 

Co jest twoje? Ile pytań jeszcze tutaj zadam, a na ile nie odpowiesz? Na wszystkie - wiem. 
Zadawanie pytań to moje kolejne życzenie. Siedzimy razem, patrzę w twoje oczy i pytam. Widzisz to? Widzisz nas w takim "chorym" trochę układzie? Kawa stygnie, a ja wciąż szukam odpowiedzi. Może kiedyś przyjdzie(sz). 

Jak niewysłany list. 

njus

Czasami myślę o Tobie,

a często na poważnie. 

Brulion Cafe

Jutro napiszę do Ciebie 

długi list. 

Tam są białe 

listy, włosy, skrzyżowania. 

Czas, kiedy mijamy się 

w pogodne dni, 

w deszczowe noce. 

W kawiarni. 

Tu są czarne 

dreszcze. I ty, bo pamięć

zabiera głos. 

*Inspiracja wpisem na Brulionie i jeszcze tym, co konieczne (...) 

Twoje

To bywanie mnie przerasta, 

więc bądź. 

Stare listy w butelkach

Tylko ucieczki się liczą. Tylko ucieczki. Tak to było własnie... tak właśnie, tak... Pamiętasz? 

Bliskość i dalekość. 

Przyciąganie i odpychanie (się).

Życie uczy. Z każdym dniem coraz mądrzejsze staje się serce (albo to banał)... Życie uczy i kopać po dupie też potrafi, ale nie przejmuj się... nie ma co... Zaraz wychodzę do pracy... tak pół-przytomnie... z bagażem problemów własnych, niewyspanych 

doświadczeń...

Wolno Ci mówić.

Wolno Ci powiedzieć wszystko. 

czarne serce

 

Fatum

Jeśli jesteśmy sobie przeznaczeni, 

to będę całować przeznaczenie. 

Winner

Cześć Skarbie,

Faza na Conana wraca. Uwielbiam śmigać autem i słuchać Gray'a. 

Uwielbiam grzane wino. I zapewniam Cię, że będzie mi się śniła Błękitna Laguna. A... I jeszcze noszę takie szaleństwo w sobie. Porwać Cię do tej wyśnionej Cafe w Bremen. Będziemy chodzić za rękę, ciuciać kolorowe landrynki, całować się i słuchać słońca. Albo deszczu - bez znaczenia. Najważniejsze, że będziemy tam razem. 

Chcesz?

Conan Gray - The Winner

idzie jesień

Ten czas, w którym Ciebie nie ma

jest czasem, w którym jest huragan. 

Koperta szumi

Umierają kolejno wszystkie tęsknoty. 

Taka za kawą, kiedy słodzisz oczami każdą przestrzeń, w której jesteś. 

Za dotykiem – dzisiaj już nie dotyka mnie motyl. 

Za pocałunkiem – gryzę swoje usta. 

Za westchnieniem – oddalam ramiona. 

Umiera tęsknota za nocą wpisaną w pościel i w poduszki, 

za snem obok – bo ciszej zrobiło się w naszych życiach. 

Coś jeszcze lekko szumi, ale niebawem obejdzie. Zniknie. 

Jak zanikają polne drogi, stare ławki. 

Zgubimy kilka parków,

bo tęsknotę za parkiem łatwiej wtedy zniszczyć niż zapisać. 

Najgorzej, że pozostaną oczy lekko przymglone, 

w których wciąż wzbiera woda i morze. 

Coż – trzeba będzie zasłonić albo wykreślić. 

Cokolwiek zrobić, aby nie dusiło.

my hope is you

Gdzieś tam mam nadzieję, że jesteś w tym tłumie niezrównoważonych oczu i miast. Tylko ja nie potrafię cię rozczytać. 

To nic

 

A ty ciągle szukasz

tego, co nie istnieje. 

Listy za lustrem

Odbijasz się w mojej pamięci. 

Pamięć jest lustrem. 

By night być musi

Szumi wino 

jak morze. 

Kto by pomyślał,

że przecież. 

Tęsknota jest 

jak wino. 

Cichy list

Może to dobrze. Może ta cisza jest mi bardziej potrzebna niż krzyk. Ta nieobecność twoja. Wystarczą dzwonki w mojej głowie. Wystarczy, że gapię się w okno i widzę świat. 

Wszystko dziś może zmieścić się w moich oczach. 

Wszystko.

Oprócz Ciebie. 

Do Ciebie

Musi być więcej listów. 

Musi być więcej.

My

Może wrócę. W powracaniu jest coś przeźroczystego. W powracaniu jest rosa, która nie mieści się w głowie, w kieszeni tylko w oczach. Wyobraź to sobie, jak znajdujemy się w jednym miejscu o tej samej godzinie. Czujesz jak na na chwilę wszystko zastyga? Zatrzymuje się czas.

Podchodzę do Ciebie. Jesteś pewnikiem, który się wydarzył. Jesteś pełnią o świcie. Jestem świtem, który marzy o tym, aby cię pocałować. 

PS 

Nie. 

Listy kłamią. 

Są tylko złudzeniem jak my.

drugie wrażenie

Spróbuj zauważyć mnie jeszcze raz.

pierwszy list

Kiedy śnią mi się 

Listy do Ciebie,

to je spełniam.