Koperty

Listy

mogłyby być 

tylko 

smutne.

Tylko na chwilę

Przychodzisz 

jeden raz, 

to zbyt mało, 

to wszystko. 

Za Tobą

Jak ja tęskniłam, kurwa mać.

Na drzwiach zawiesić listy

Też właśnie. Na co ci to wszystko? Te listy lepkie, te udawane nastroje? Wszystko idzie się jebać, kiedy kawa smutna bez żadnej tęsknoty. Złudzenia, złudzenia - te cholerne złudzenia. Na papierze, w telefonie. Możesz stąd iść, wyjść możesz, proszę bardzo. Wymazać wszystko! Nie zatrzymam cię już żadnym słowem, bo żadne takie słowo nie istnieje, aby móc zatrzymać cię nim, więc proszę - możesz odejść, wyjść stąd. Stamtąd. Wyjechać. Cokolwiek zrobić, aby potem płakać albo rwać sobie włosy z głowy. Ode mnie - odciąć się. Mam gorączkę. I co to kogo obchodzi? Są rzeczy ważne i ważniejsze. Są demony, są potwory w ludzkich skórach. Drzwi. 

Listy lekkie

Nie użalaj się nad sobą.

Gdzieś przecież musi być światło.

Do Ciebie

Możesz zapomnieć, że to dzisiaj. 

Nie musisz przychodzić. 

Mam w sobie ogień i morze.

I jeszcze gdzieś tam noszę pustynię spragnioną wody, 

a sól nie gasi pragnienia, tylko wzmacnia pragnienie. 

Nie musisz pamiętać.

Wycieraj ją ręką z serca - tę pamięć 

spróbuj rozerwać

na strzępy. 

Wszechświat jest silny.

Udźwignie wszystko. 

Moje ramiona stają się wszechświatem. 

no(limit)

Wiesz, 

te wszystkie wiersze,

mogłyby być Twoje,

ale nie są.